" तुका म्हणे ऐशा नरा, मोजूनी माराव्या पैजरा (पायतान) !! "

मुलांनी जन्मदात्या आईला हाकलले, मुलींनी केले अंत्यसंस्कार !

"मातृ देवो भव! पितृ देवो भव!!, ही आपली संस्कृती. कृतज्ञता भाव हा आपला धर्म!, सेवाभाव ही शक्ती आहे.

स्वामी तिन्ही जगाचा आईविना भिकारी असे म्हणले जातात पण औरंगाबाद येथे एक धक्कादायक घटना पुढे आली आहे. तेहत्तीस कोटी देवाच्या आधी जिचे दर्शन व आशिर्वाद घेतला जातो ती अर्थात आई. देवाचे रूप असलेल्या आईला तिच्या पोटच्या गोळ्यांनी वीस वर्षांपूर्वी घराबाहेर हाकलून दिले. तेव्हा त्या आईला आधार दिला तो मुली व जावयांनी. अखेर वृद्धापकाळाने एक जानेवारी रोजी आईने जगाचा निरोप घेतला. तिच्या अंत्यसंस्काराला देखील तीन मुलांपैकी दोघांनी फक्त पाहुण्यासारखी हजेरी लावल्याने संतप्त लेकीने त्या दोघांनाही आईचा पार्थिवाला हात लावू दिला नाही. दरम्यान तिन्ही मुली व जाऊबाईने खांद्यावर आईची तिरडी घेऊन विधीवत अंत्यसंस्कार केले.

औरंगाबाद शहरातील हरसुल परिसरातील ही घटना आहे. त्या आईचे नाव गं.भा.चंद्रभागाबाई आनंदा साखळे यांचे वृद्धापकाळाने निधन झाले. त्यांना तीन मुले आणि तीन मुली आहेत. मोठा मुलगा हनुमंता आनंदा साखळे, कृषी अधिकारी, मधला मुलगा बाळाराम आनंदा साखळे, उच्च न्यायालयात कारकुन, तर लहान मुलगा नबाजी आनंदा साखळे कंपनीत नोकरीला आहे. पतीच्या निधना नंतर याच आईने अतिशय हलाखीच्या परिस्थितीतून या तीनही मुलांना मोठे केले. शिकवले वेळ प्रसंगी उपाशी राहिली पण तिच्या पिल्लांना माञ उपासमार करुन दिली नाही. काबाड कष्ट करुन राजकीय नेत्यांच्या हातापाया पडून आपल्या मुलांना नोकरीला लावले. नोकरी मिळाल्या नंतर या तिन्ही मुलांचा एकामागे एक शुभविवाह उरकण्यात आला. काही दिवसांनी या आईची शुद्ध हरपली. अशा प्रसंगात मुलांनी तिला आधार देण्याऐवजी या तिनही मुलांनी आईस सांभाळण्यास नकार दिला. घरातून या वृद्ध आईला हाकलून दिले.

अतिशय प्रामाणिक, नम्र, गरीब, कष्टकरी असलेल्या आईस मुलांनी सांभाळण्यास नकार दिल्यामुळे गेल्या वीस वर्षांपासून चंद्रभागाबाई यांचा सांभाळ त्यांची मुलगी सुभद्रा व जावई श्रीकृष्ण टाकसाळे हे करत होते. विस वर्षात अनेकदा मुलगी व जावई यांनी फोन करून आईच्या तबेत्तीची माहिती दिली. तरी सुद्धा या तीनही मुलं जन्मदात्या आईला साधे भेटायला सुद्धा आले नाहीत. की कधी विचारपूस केली नाही. आईचे निधन झाल्याचे कळल्यावर सुद्धा अगदी शेवटच्या क्षणी दोन मुले आले पण पाहुण्या सारखे दूरवर उभे राहिले.

सर्वात मोठा मुलगा तर शेवटच्या दर्शनासाठी सुद्धा फिरकला नाही. हे सर्व पाहून चंद्रभागाबाई यांच्या तिन्ही मुलींनी व परिसरातील उपस्थित व नातेवाईकांनी गं.भा. चंद्रभागाच्या प्रेतालासुद्धा हात लावू द्यायचा नाही असा पावित्रा घेतला. शेवटी जिजाबाई उत्तम टाकसाळे, सुभद्रा श्रीकृष्ण टाकसाळे व सुनीता शिवाजी सोने ह्या तिन्ही लेकींनी व जाऊबाई छाया शिरसाठ या रणरागिनींनी स्वतःच्या आईस खांदा देण्याचा निर्णय घेतला. या रणरागिनी स्वतःच्या आईस खांदा देऊन प्रेतयाञा काढून वैकुंठधाम मध्ये विधिवत अंतिमसंस्कार पूर्ण केले.

परिसरातील नागरिक, नातलग मोठ्या संख्येने उपस्थित होते. आयुष्यभर काबाड कष्ट करून मुलांना मोठे करून आज ते चांगल्या हुद्द्यावर कार्यरत आहेत. मुले मोठ्या पदावर पोहचण्यासाठी आईच्या कष्टाची जोड असते नेमके हेच तिन मुले विसरले आहेत. स्वतःच्या जन्मदात्या आईला ज्या वयात आधाराची गरज असते त्याच वयात म्हणजे म्हातारपणात, आजारपणात सांभाळ करण्या ऐवजी जन्मदात्या आईला घराबाहेर काढणाऱ्या या मुलांबद्दल सर्वत्र संताप व्यक्त होत आहे. तर लेक सुभद्रा आणि जावई श्रीकृष्ण टाकसाळे यांनी शेवटच्या क्षणापर्यंत आईच्या व सासूच्या सेवेसाठी केलेले काम सर्वत्र कौतुक होत आहे. सलाम या तिन्ही रणरागिंनीना व त्या जावईबापुंना ञिवार सलाम !

कोणी या स्वकर्तव्याला विसरत असेल आणि समाजात मिरवत असेल तर... " तुका म्हणे ऐशा नरा, मोजूनी माराव्या पैजरा !! "